പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു അതിരുകടന്നു
കഴിഞ്ഞു,
ഒന്നുമില്ലാത്തിടത്തുനിന്നു
കൊട്ടിതുടങ്ങിയതായിരുന്നു,
കാര്യം
പറച്ചിലിനൊടുവിലിതെല്ലാം
നിങ്ങൾക്കു വേണ്ടിയാണ്,
വേവലാതിയിൽ ജീവിതം
കുരുത്തികുട്ടയിൽ പിടിച്ചെടുത്തത്.
ആർക്കും ആരുമാവാതെ ഇവിടെ
ആരൊക്കെയോ ആയി,
എങ്കിലും
നീയായിരുന്നിപ്പോഴുമെൻപ്രപഞ്ചം,
പ്രപഞ്ചത്തിലിരുന്നുള്ള
ചിന്തയ്ക്ക്യുഗാന്തരതയുണ്ട്,
നീ നിറമായിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ
കാഴ്ചയായിരുന്നു ,
ഞാൻ നാദമായിരുന്നപ്പോൾ നീയന്നു
കേൾവിയായി,
കാറ്റായിരുന്ന നാൾ ഞാൻ
മഴയായിരുന്നു, അഗ്നിയിരുന്നപ്പോൾ
അതിൻ ചൂടായിരുന്നു ഞാൻ,
ഞാനും നീയും കാലന്തരങ്ങളായി
ഇവിടെത്തന്നെയുണ്ട്,
ഇനി ചിലപ്പോൾ കണ്ടുമുട്ടിയെന്നുവരില്ല,
മടക്കം പറച്ചിലുകളുടെ യാത്രയിലാണ് നാം,
ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്ന
വേദനയില്ലാതെഏറ്റു പറച്ചിലിൻ
മിഴി നീരില്ലാതെ വിട തരിക,
നീ സ്വസ്തയാവുക…
_മഹേഷ് നാരായണൻ –
